Κείμενο Μνημονικές διαδράσεις ως πρακτικές σύγχρονης τέχνης στην πόλη

Μνημονικές διαδράσεις ως πρακτικές σύγχρονης τέχνης στην πόλη -Πάνος Κούρος



Στο κείμενό του με τίτλο «Μνημονικές διαδράσεις ως πρακτικές σύγχρονης τέχνης στην πόλη» ο Πάνος Κούρος κάνει μία σαφή αναφορά στη νοσταλγία της μνήμης και στο πώς αυτή εκφράζεται μέσω της σύγχρονης τέχνης κατά κύριο λόγο στην δημόσια μορφή και εικόνα της πόλης. Συγκεκριμένα, επισημαίνεται ότι μετά από κάθε πόλεμο και κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι έντονη η ανάγκη για υπενθύμιση των γεγονότων και αποφυγή της λήθης που το πέρασμα του χρόνου φέρνει, προσπάθεια που επιχειρείται μέσα από την δημιουργία «έργων τέχνης» αλλά και πολλών μουσειακών χώρων. Οι ενέργειες αυτές σε συνδυασμό με την ενίσχυσή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημιουργούν στους πολίτες εμπειρίες απώλειας και νοσταλγίας ενώ παράλληλα δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα σε ό,τι αφορά τη σχέση της μνήμης με έννοιες, όπως η μίμηση, η εξουσία και η ηθική. Επίσης, η δημόσια μνημειακή τέχνη επιτυγχάνει την επιδίωξή της για προβολή της ιστορικής μνήμης ή αποτελεί απλά μία ατομική έκφραση σε ένα δημόσιο χώρο, όπου ο δημόσιος χώρος χρησιμοποιείται και ως ένα είδος προέκτασης του μουσείου; Μπορεί η μνημειακή τέχνη να επιτελέσει το ρόλο της ή τις μνήμες που το ίδιο το βίωμα και η θέαση ενός ερειπίου προκαλούν δεν μπορεί να προσεγγίσει κανένα έργο τέχνης; Άλλωστε, ο καθένας μας έχει μικρά κομμάτια μνήμης και γεγονότων αλλά ποτέ μια μνημειακή συνέχεια αφού στην αέναη κίνηση της ζωής την μνήμη διαδέχεται η λήθη, την παρουσία η απουσία και ου το καθ’εξής Έτσι, και η μοντέρνα τέχνη προσπαθεί να είναι δημόσια τέχνη, μια τέχνη συλλογική, συμμετοχική και ομαδική ενώ τέλος συνδέεται και με τις νεότερες καλλιτεχνικές έρευνες της επαφής έργου – θεατή.