Συνέντευξη εργαζόμενου

Συνέντευξη

Ο κύριος Χ είναι από το Πακιστάν και δουλεύει στην Ιχθυόσκαλα ως εργάτης. Δείχνει αφοσιωμένος στη δουλειά του και αυτή η αφοσίωση προέρχεται από την ευγνωμοσύνη στα αφεντικά του για την εξασφάλιση ενός υποφερτού βίου. Παρόλα αυτά δε φαίνεται να αισθάνεται και πολύ άνετα καθώς μας ζήτησε να μην τον βγάλουμε φωτογραφία ή βίντεο. Τα ελληνικά του είναι ακόμη σπαστά αν και όπως μας είπε είναι αρκετό καιρό στην Ελλάδα.

-Γεια σας. Μπορείτε να μας απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το χώρο που εργάζεστε?
-Γεια σας. Ναι, θέλετε να σας δείξω κάτι? Μέσα το χώρο? Τα ψυγεία?
-Όχι. Όχι τώρα. Ίσως αργότερα. Θα θέλαμε εσείς να μας πείτε για τη δουλειά σας.
-Ααα… Τι να σας πω? Εγώ δουλεύω εδώ 6 χρόνια περίπου. Έρχομαι από τις 5-6 που έρχονται οι τελευταίες βάρκες και τακτοποιούμε τα ψάρια.
-Δηλαδή τι ακριβώς κάνετε?
-Όταν φτάνω, μαζεύουμε τα ψάρια μαζί με τον Eissa και καμιά φορά μας βοηθάνε οι ίδιοι οι ψαράδες, τα ξεχωρίζουμε ανάλογα με το είδος τα τοποθετούμε σε καφάσια και μετά στα ψυγεία. Μετά αν έρθει κάποιο φορτηγό για να πάρει ψάρια εγώ κι ο Eissa πάλι, φορτώνουμε τα καφάσια στο φορτηγό. Την υπόλοιπη ώρα καθαρίζουμε τα φορτηγάκια ή μέσα το χώρο, πάμε τα καφάσια στην άκρη και καθαρίζουμε τα ψυγεία, αλλά αυτό όχι κάθε μέρα.
-Γιατί όχι κάθε μέρα ο καθαρισμός των ψυγείων?
-Ε γιατί δεν έχει νόημα… Συνήθως το κάνουμε ανά δεύτερη μέρα. Αφού τα ψάρια μπαίνουν με τα καφάσια στα ψυγεία κι έτσι δε λερώνεται πολύ ο χώρος των ψυγείων.
-Μάλιστα. Για πείτε μας ποιοι άλλο δουλεύουν εδώ?
-Εδώ δουλεύουν εργάτες σαν κι εμένα, έρχονται ακόμα αυτοί που έχουν τις βάρκες και βγαίνουν για ψάρεμα, κάποιοι έμποροι και κάποιοι άλλοι με κοστούμια που επιβλέπουν…, κάπως έτσι. Όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς τους εργάτες έχουν και γραφεία εδώ αλλά δεν τα χρησιμοποιούν. Μόνο έρχονται, κάθονται για λίγο και μετά φεύγουν, πάνε εδώ δίπλα στο φάρο για ούζο.
-Τι εθνικότητας είστε αν επιτρέπεται?
-Εγώ είμαι από το Πακιστάν. Όλοι οι εργάτες δηλαδή δεν είναι από Ελλάδα. Μόνο οι άλλοι που σας είπα είναι Έλληνες.
-Και πώς βρεθήκατε εδώ?
-Ήρθα στην Ελλάδα πρόσφυγας, έψαχνα δουλειά. Ήμουν μαζί με τη γυναίκα μου άλλους μετανάστες και προχωρούσαμε στις γραμμές του τρένου εδώ απ’ έξω. Είχαμε κάποια βράδια εδώ στο φάρο μέχρι που μας βρήκαν και μας έδιωξαν. Εγώ όμως αυτά τα βράδια είχα δει τη δουλειά, είχα καταλάβει τι είναι κι έτσι μετά από λίγες μέρες ήρθα και ζήτησα δουλειά. Αυτοί άλλο που δεν ήθελαν αφού και φθηνός είμαι για αυτούς και ήσυχος είμαι και δουλεύω πολύ-έτσι μου είπε κάποτε ο Eissa.
-Τώρα είστε ευχαριστημένος?
-Ναι. Γιατί να μην είμαι? Όπως είπα εγώ τη δουλειά μου κάνω ήρεμα και ότι μου πουν. Ποτέ δε δημιούργησα πρόβλημα. Με πληρώνουν κάθε μήνα κανονικά και είμαι εντάξει με την οικογένεια μου. Αυτό θέλω εγώ, οπότε όλα καλά.
-Και τώρα με τους συμπατριώτες σας? Τι έχετε να πείτε που ψάχνουν να βρουν τρόπο να πάνε Ιταλία για δουλειά? Κι όλος αυτός ο φόβος που έχει ξεσηκωθεί στην πόλη?
-Εγώ τα ξέρω, τα έχω ζήσει. Τους καταλαβαίνω αφού κι εγώ όταν ήρθα έτσι ήμουν. Αλλά δουλειά θέλουν κι εγώ αν εμένα κι άλλο στην Ελλάδα τότε χωρίς δουλειά το ίδιο θα έκανα. Απλά τώρα είναι πολλοί. Εσείς όμως δεν μπορείτε να καταλάβετε τι περνάμε εμείς. Δεν ξέρετε πόσους βλέπω να περπατάνε κάθε μέρα πάνω στις γραμμές και θυμάμαι εμένα… Έχω βρει να κοιμούνται κιόλας στις βάρκες μέσα, εδώ δίπλα ή πάνω στο φάρο. Δεν ξέρω… Εγώ δεν αισθάνομαι καλά που τους βλέπω έτσι κι εγώ τρώω κάθε μέρα με τη γυναίκα μου κανονικό φαί. Δεν είναι κακοί, δεν πρέπει να φοβούνται οι άνθρωποι. Εγώ πιστεύω εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουμε κάτι και μαζί εσείς…
-Καλώς σας ευχαριστούμε πολύ. Καλό μεσημέρι!
-Ευχαριστώ. Γεια σας.